Kesmedim umudumu düzelirsin diyerek
Sözümü bal eyledim, sabýra banýyorum.
Dizeler yazýyorum, özenle, eleyerek
Her þerde hikmet bilip, hayýrla anýyorum.
Her musibet fýrsattýr mü’min için sevaba
Edepsizden öðrendim edebin kýymetini.
Amelim üç kuruþluk ecrimi etmem hebâ
Dünyalara deðiþmem cennetin nimetini.
Maksadýn kavga ise, bil ki beyhûde çaban
Klavyemin tuþundan, kirli kelime çýkmaz.
Kulaðýndan çekerdi, farkýna varsa baban
Derdi: "edepli insan, bir tek gönülü yýkmaz!"
Üç þey var, dokunulmaz! Þeref, namus ve onur
Mert olan bunu bilir; asla haddini aþmaz.
Namertlerin önüne hesabý bir gün konur
Allah’ýn adaleti, kula ölçüdür, þaþmaz.
Meziyet olsa idi, gýybet, hakâret, yalan
Boþa gitmezdi inan verdiðin bunca çaba.
Hoþ bir sadâ olmalý, benden geriye kalan
Var, sen kin, garez doldur gönül denen o kaba.
Bir kere olsun düþün! Titre ve kendine gel!
Geç ayna karþýsýna; "hatam nedir?" diye sor.
Eksigini görmene nefsin olmasýn engel
Kul hakkýyla gitmenin, unutma, hesabý zor!
Aldanma alkýþýna, kenarda el çýrpanýn
Dizginle kalemini, kin ve nefret saçýyor.
Faydasý olmaz sana îmayla göz kýrpanýn
Sýrat denen o yoldan herkes yalnýz geçiyor.
Kov þeytaný yanýndan, yüreðinden çýkar ki
Ne insanlarý üzsün, ne sana versin çile.
Þükürler Yaradan’a, öyle bir kalbim var ki
Nefret etmek bir yana; çok sevdim, seni bile!
Vazife bildik zirâ itaati Yüce’ye
Sevdik yaradýlaný Yaradan’dan ötürü!
Aklý olanlar kanmaz þeytan denen cüceye
Bilir ki, azap verir günahlarýn her türü.
Tekrar tekrar oku ki emek boþa gitmesin
Bir abi nasihatý; sana dostça bir ikâz.
Gönül arzu eder ki, gönüller kin gütmesin
Budur arzum, dilegim; budur Rabbimden niyaz.
Mecit Aktürk