HOŞÇAKAL

Sonsuzluðunda evrenin
Bir nokta küçücük
Yokoluþu si mgeler varoluþunun yitiriliþinde
Büyür çýð gibi düþünceler
Durur, bir noktada katýlaþana dek.

Yalýnlýðý içeren bir dünya özlemini
Tutsak býrakýrsýn yine karmaþýk duygulara.

Bazen görürsün kendini
Yarattýðýn dev aynalarýndan
Senin seni yitiriþin olduðundan habersiz
Sadece ben olabilseydim dersin
Keþkelere raðmen.

Gidenleri yolcu etmekten
Kalmaz dermanýn gelenleri karþýlamaya.
Düþünceden hasýl demir yýðýnlarý arasýnda
Seyredersin gidiþini seyirci edasýyla.
Hayatýnýn son rolünü oynamak kalmýþtýr artýk.
Hasýlat rekorlarý kýran giþelerde
Gidiþini alkýþlarlar aðýtlar yakarak.

Iþýk hýzýnda gözlerinin önünde akýp giderken
Hayat;
Belki de hiç yaþanmamýþ boyuta geçebilmenin telaþý içindesindir.
Karalar kuþanmýþtýr o,
Hadi artýk “gidiyoruz “der.
Hayatýnda ilk defa bu kadar çaresiz
Bu kadar sessizsindir.
Bir o kadar da teslimiyetçi.

Direniþin nafiledir artýk.

Hoþçakal bile diyemeden
Çoktan tutmuþtur ölüm ellerini.




Nursel ÖZMEN -2006
Sosyal Medyada Paylaşın: