ÇOCUKLUK ANILARIM ÜŞÜYOR

Eserdi Ege’nin güzelim imbat rüzgarlarý dallarýna dallarýna
Ýnceden inceden bir türkü duyulurdu yapraklarýndan

Gölgende söylenirdi sevda türküleri pembe yanaklý kýzlarýn dilinde
Gölgende koklanýrdý en mahcup hallerde oyalý mendil arasýnda solmuþ güller

Nice çobanlar dinlenirdi kuytunda bedenleri yorgun
Nice ýrgatlar aðýrlanýrdý eteðinde damla damlaydý alýn terleri

Gövdene kuruldu ya hani ilk salýncaðým/ o gün þendim
Uzatsam ellerimi masmavi gökyüzünü avuçlayacak sanýrdým

Yýllar nasýl büyütmüþtü seni / nasýl geçmiþti bunca yýl sensiz
Büyümüþtüm ben de sen/siz çok uzaklarda anýlarýnýn gölgesinde

Duydum/ki bir sabah gözyaþýn ýslatýrmýþ topraðýný
Pembe yanaklý kýzlar, çobanlar, ýrgatlar sana aðlarmýþ

Þimdilerde çocukluk anýlarým üþüyor bir baþýna ....


Nursel ÖZMEN -2007
Sosyal Medyada Paylaşın: