Bizim çocuklarımız

Bizim çocuklarýmýz özlemeyecek bizler gibi çocukluklarýný;
dizlerinin kanamasýný, kahkahalarýný.
Düþünüyorum da, hala sevdiðim ekmek arasý domates, peynir, kapý arasýndan annemin elinden kaptýðým.
Gece sesi yankýlanýrdý sokakta duyan kim ara bul saklambaç oyununda.
Benim kýzýmýn üstü hiç kirlenmedi.
Oysa benim kulaklarýmda ; bahçede hortum, altýnda çamurum aksýn diye bir terlik elinde annemin,
Mahalleyi aya kaldýran feryadýný.
Yoldan geçen her amca, her teyzeden aldýðýmýz pazar sabahý; al al elmalarý domates, salatalýðý.
Kedi köpekle oynadýðýmýz elim sende maceralarý,
kaleye kocabaþ geçerdi, havlardý atmayýn topu, beklerdi garip tutacaðý aný.
Sýrlarýmýz bile vardý, unuturduk kimin söylediðini ama sýrdý.
Güvenmeyi unutmayýþým bundan sanýrým, satmayýþým dostlarý .
Sevmeyi öðretmiþlerdi bize mayamýzda hamuru, harmaný .
Korkmayý öðretiyoruz çocuklarýmýza.
Kötülüðü anlatarak, öðretiyoruz birazda kötü olmayý ...
Demet Erdoðdu
Sosyal Medyada Paylaşın: