Kapýcý Arif n’apsýn? Gönül kayýyor böylesine güzel, ruh gibi, dik memeli, alýmlý, dul bir kadýna. Koltuðunun altýnda ekmeklerle býyýðýný buruyor narin bir selam vererek; demir parmaklýklý eski asansörden 6.kata çýkarak. Alelacele çýkýyor dairesinden, aðzýnda cigarayla þýngýr þýngýr Þayeste haným. Bir senfoni gibi ivme kazanýyor dik memeleri. Adýmýný atar atmaz sokaða, bir iç çekme, saygý duruþunda duruyor esnaf. Kuþ Konmaz Sokak gürültülü bugün, panayýr günü. Taksicilerin kapýlarý yarým açýk, çocuk mezarý ayakkabýlarýyla ritm tutar. Ah o beyaz çoraplar! Gökyüzünde bir kasvet. Sanki çocuðunu düþürüyor Meryem ana. Yaðmur, kýldan ince aðlýyor, okþuyor. Gökyüzü yansýmalarý yerlerde parýldýyor. Cýp cýp cýp… Su damlalarý üstünde yüzüyor taksicilerin kafasýný ezdiði izmarit leþleri. Þayeste haným, süzüyor sokaðý, keþleri. Biliyor gözler üstünde yine, ve de avýný süzen avcýlar keyifli yine. Alný ýslanýyor Þayeste hanýmýn, bir kovboy gibi, çok hýzlý. Puantiyeli þemsiyesine yelteniyor! Pat! Puantiyeler, misket gibi saçýlýyor yerlere. Kuþlar korkuyor, kuþlar uçuþuyor! Kediye mama. Taksicilerin yüreði hop ediyor. Gömleðin yakasý bir kere düzeltiliyor, kýsýk gözler ardýndan. Þayeste, cigarayý atmak istediði mazgalý ýskalýyor. Ruj izi kalmýþ cigarasý yanýyor, kaldýrým taþlarý telaþlý. Taksiciler; bir bebek gibi, yerden alýp sarmalamak istiyor cigarayý. Parmaklarýyla dokunmak. Kalan o son dumaný solumak, Þayeste’yi arzulamak! Ama nafile! Yaðmura bile kafa tutuyor, bana mýsýn demiyor, cigara yanýyor. Mahallenin tulumbacýlarý aaa iiiiii aaa iiiii aaa iiiii ! El ele, seferberlik ilan ediliyor. Esnaf kovalarla, elden ele: Haydi Bismillah! Þayeste, sokaðý dönüyor kývrak beliyle. Kayboluyor yine akþam olana dek ortadan. Ah ulan Þayeste! Yakýyor gönülleri þarap dudaklarý. Ama yine tulumbacýlar, söndürüyor ruj lekeli dul bir cigarayý..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Maruf Kaygılı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.