Kelebek

En güzelisin en ölülerin
Kavruk bir rüzgâr, düþ gibi ve iþgal.
Merhametin yittiði bozkýra sürdüm atlarýmý, kýrýk bir gecede yahut
Büsbütün balçýk, yara bere içinde ben ve muharebe.
Irmak gibi coþkundum düþündükçe seni
Önce rüzgâr, sonra ben
Büyüyen gözlerine aldýrmadan öpmüþtük dudaklarýný.


Bir þiirin ilk mýsrasý gibiydi gözlerin
Öyle ilk, öyle ilk, öyle ilk yine.
Gözlerin nereme dokunduysa
Býçak kesiði gibi sýzý sýzý oralarým.
Altýnda oturduðum aðacýn yapraklarý çýtýr çýtýr
Önce rüzgâr, sonra ben
’’Bu denli yorulmak yaþýma aykýrýdýr’’ belki.


Dudaklarýmda bir esinti þafaðý uyandýran dudaklarýn
Dokunduydun, kekre bir düþ gibi düþerek uyandým sessiz.
Saçlarýn çýplak bedenime deðen ýlýk bir ürperti kuþ kanadýnda
Ellerin dizinde, parmaklarýn aralanmýþ ve
Kirpiðin henüz düþtü yataðýma.


Dudaklarýndý mandalina gibi beliren sanki annem uzatmýþ ansýzýn
Karanlýk bastý, üstelik susadým, boþ bir odada yalnýzým.
Göðsümdeki aðrý durmadý, yitmedi acým.
Bir ananýn elleri gibi medet umarsýn beceriye ya da
Kabuk tutmuþ yaralarýný kanatýrsýn dizinde.


Kibirli karanlýðý seviyorsun belki
Kibirlisin belki, belki kendi karanlýðýndan korkuyorsun
Kaskatý kesiliyorsun deðince dudaklarým kasýklarýna çið gibi
En güzelisin en ölülerin
Karanfil ayrýlýklarýna rastlýyoruz kýmýltýsýz yataðýmýzda
Ki, karanfil ayrýlýklarý; çamaþýrlarý avucunun içinde sýkar ve fýrlatýr
Apartman boþluðunda uðuldar ýssýz, tenha adýmlarýmýz


Ýç çekiþi vardý karþýlýklý oturan ve çarpýþan gölgelerimizin
Kazaðým kedinin tüyleri, dudaðýmda dudaðýnýn taze tadý tatlý.
Bakýþýnýn düþtüðü sehpa boþ, henüz ölmüþ kelebek
Düþün ki saçlarýn uzun azýcýk, sehpada ölü bir kelebek
Düþün ki sen bir yaprak,
Bense kelebek.



En güzelisin en ölülerin.




Sosyal Medyada Paylaşın: