Sen elini açýp dua ederken, Yaðýp düþeceðim avuçlarýna. Sen amin dedikten sonra, Ellerini yüzüne sürdüðünde, Tenine dokunacaðým. Belki de dudaklarýna…
Nefes alýþveriþini duyacaðým, Ya o mis gibi kokunu… Sonra þu taþralý yüreðimle, Korunaklý kalbine saldýracaðým. Ceplerimde biriktirdiðim umutçuklarý, Kalbinin derinliklerine serpeceðim.
Aslýnda sana dokunmak yasaktý bana. Yasak elmayý yedik bir defa. Piþman mýyým asla!!! Þimdi gitme vakti senden, Ellerimin dokunduðu her yere sevgimi ektim. Son naðmeleri duyacaksýn artýk teninden.
Bilmediðin dillerde aðlayacaðým; Kürtçe,Arapça, Farsça… Hiçbir þehirde göremeyeceðim kýzý seveceðim, Bulutlar kýrýlýr baþýmýn üstünde, Gidiþ yolu o kadar bulanýk, o çamurlu ki… Güle güle diyebilmek bildiðim bir sözcük deðil sanki, Karanlýðýn bittiði yerde seni bekleyeceðim.
Yunus YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ararat07 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.