Yorgunum, o kadar da bitkin. Odamdaki her þey solmuþ Kýmýldamayý reddediyor vücudum. Katýlaþmayý arýyor bedenim ; ama olmuyor. Kazanýyor yine birileri…
Bir anda kendimi mezarlýkta buluyorum. Kabirden sesler geliyor; piþman, yorgun… Ve bir þeyler anlatmaya çalýþýyorlar; ama Aradaki saðýr perde…
Kendime geliyorum, ter içinde. Asýlsýz hamlelerle gecenin bir yarýsýnda kargaþa, panik içindeyim. Tarifsiz bir korku ve acý. Mezardakileri ne kadar anýmsatýyor… O mezarda yatan, ölülerle mutlu mu acaba? Tavan açýlýyor, toprak altýnda kalýyor bedenim, Onu takip eden leþ kokusu, benim kokum mu acaba? Sonra bir korku! Öldüm mü acaba?
Yunus YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ararat07 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.