Susması Gereken Ölülerdi

Ruhuma kadar üþüten bir soðukla
Olabildiðince çýplak,
Ölüme yürüdüm yalýnayak...
Ne haldeydim,
Neredeydim,
Umrunda bile deðildi...

Ölüyordum yavaþ yavaþ,
Öldüm de hatta sonunda.
Ama takviminde yokmuþ yas mevsimi,
Hiç gelmedi...

Hâlâ gülüyordun,
Hâlâ mutluydun...
Yasýmý tut istedim
En azýndan bir dua et istedim ardýmdan
"Kendine iyi bak" gibi,
"Hoþçakal" gibi...

Sustun, susmasý gereken bendim oysa
Susmasý gereken ölülerdi...

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: