Ýçleri mahþer yeri yandýlar diri diri
Umur kime iþliyor anne -baba sersefil
Akýl almaz vahþette yol alýrken ileri
Sabýr ya Rab’bim sabýr, dayanmak mümkün deðil.
Umudun ölen sesi can arbedesindeyken
Nasýl feryat ediyor atinin siyah feri
Allah Allah nidasý baki beldesindeyken
Göðsünün acýsýndan ateþ alýr mavzeri.
Eþkýyanýn kurþunu er ile hasbýhalde
Canilik kisvesine büründüðünden beri,
Besmelesiz iþlerde þeytanla iþtigalde
Daha kan… Kan diyordu daðlarýn izbe yeri.
Katilin adý yokken müþteki olma derdi
Har ile alevlenen akýl almaz kederdi.
Yeter diyordu yeter askere pusu kurmak
Ellerinle boðarken, diline gelen sözü
Oðula benzer yüzün, önünde kýyam durmak
Ölüp ölüp diriltmek kolay mýdýr bu özü.
Baðrýna basmak var ya o evlat kokusunu
Hangi lisan anlatýr candan öte canýný
Fukara insanlarýn bitimsiz korkusunu
Tarif bile mecalsiz, tüketmez zamanýný
Yüzlerce kez yakacak belli ki bizi dünya
Topraða gömecekse, devlet hakir yanýný
Ayný tas ayný hamam, deðiþecekti güya
Vambir gibi içerken onca þehit kanýný
Nasýl da hazmediyor böylesi katliamý
Zulümkâr tavýrlarýn istenmezken idamý.
16 Temmuz 2012 / NÜS