VEDA
Yine kötüsünden bir haber aldým,
Duyduðum o anda þaþýrýp kaldým,
Bir an duraksadým saate baktým,
Elimde olsaydý kanatlanacaktým.
Bir ayrýlýk daha bu en acýsýndan,
Kalp kurtulmayacak sancýsýndan,
Küçük oðlum uçup gitti elimden,
Yarým yok sanki oldu kederimden.
Doyasýya sarýlsaydým son bir kez,
Belki acým bunca yara vermezdi.
Aklýnda neler kurmuþsa bu kez,
Biraz insaf olsa bunca germezdi.
Artýk saracaðým kimsem kalmadý,
Demek tohumlarý susuz býraktýk.
Yaþam mutlu güne beni salmadý,
Bunca yýllýk yuvahý desene yýktýk.
Aklýna düþeceðim bir gün elbette,
Bunca yýlý anýlar yok saydýramaz.
Kar kalmaz ihanet inan gurbette,
Kalbine hatam yok gün kandýramaz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.