Bazý þiirleri okuyunca içinde çok fazla eski kelime bereketi görüyorum sanki sözlük sözlük taranmýþ tozlu sayfadan çekip alýnmýþ ve zorla sokulmuþ þiirin içine bir dize okuyunca bir kitap okumuþ gibi yoruyor insaný ve kelimelerin çoðu artýk günlük dilde kullanýlmayan tozlu kelimeler…
Bakýyorum, yazý türkçe, fakat anlam yabancý. Þiiri yazan genç acaba konuþma dilinde o kelimeleri kullanýyor mu diyorum.
Ben tek dil yazarým fazladan bir edebi edepli ya da ebedi dil taþýmam cebimde. ayný güneþi paylaþtýðým çaðdaþlarým gibi konuþuyor ayný þekil yazýyorum ve atabildiðim kadar safra atýyorum ama yük yine fazla çekiyor.
Zaman kendi þiirini yaratýyor gündelik elbiseler gibi ve mimari ve resim gibi
rönesans geçti.
Sanatta en hýzlý evrilen þiirdir ancak bizde birikerek geliþmedi Süreya’nýn dediði gibi:
“Bizden öncekiler toplamdan düþüldü.”
Sosyal Medyada Paylaşın:
iveysi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.