Yalnýz bir kalabalýk var þimdi beynimin ýssýz sokaklarýnda Þehrin dýþarýya açýk pencerelerinde ayazlarda kalmýþ elim sükutu bozan yürek aðrýlarým kan damlarken kimsenin görmediði rüyalarým benim herkesten sakladýðým kendime çýktýðým düþ üstü yalnýzlýklarým
...
Hadi oynayalým
...
Üþüyen çift kiþilik yalnýzlýk Baharlarý talan edilmiþ , kömür kokularýndan kalma bir çocukluktu Bahçelerinden çaldýðýmýz sevgilerimiz vardý el bebek gül bebek sakladýðýmýz Anýlarýmýz
Senin düþlerinden dökülme saçlarýn benim kahramanlýklarým vardý kaçarken bilirdim yakalayacaðýmý gitse de dönecekti gözlerimi kapatýr içimden istediðin kadar sayardým
Ne zaman þehrin yüzü deðiþti ki ben bunca yýldýr seni bulamýyorum
Hangi oyuna tutuþtuk ki , sol yanýmda bu kadar kýrýk hangi mevsime sýðýndýn gözlerinde böyle ; Yalnýzlýk
Baðýrdýðýmda ; en fazla az ötede oynayýn çocuklar Þimdi sayfalar boyu yazýyorum bazen utanmadan seni çizmeye çalýþýyorum Baþaramýyorum Kýzýyorum kendime Nefretimin kýyýsýndan dönüp Gel artýk bu kadar oyun yeter Dilinde tuttuðun ne varsa sök Þehir eski silüetini bulsun
Ýpini çek ruhunun , gözlerin yalnýzlýðýma tutunmasýn
Muhammed Yalçýnkaya Sosyal Medyada Paylaşın:
Düşlerim_Kiralık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.