Annemden bir gün sonra ölecektim saçlarým dökülecekti topraða baþ kaldýrýrcasýna öðlen ile ikindi arasý olacaktý bir sala bozacaktý bütün þehrin uykularýný acýyacaktý bütün sol yanýmdaki anýlarým gözlerimden sökülecekti kýrmýzý karanfillerin kekremsi kan kokusu yüzümün çizgilerinde taþýyacaktým ondan kalan öpüþmeleri
Kentin en yoksul insanýydým artýk Yollar bu kadar uzun , saatler bu kadar ensemde türemedi Gözleriyle okþuyordu insanlar yetim saçlarýmý Topraðýna toprak katarcasýna bolluk dileniyordu Oysa fakirdim , kaybeden kýrýlan ve çelmeler takýyordu aklým damarlarýmýn arasýndan akýp giden acýlarým
Kursaðýmda kalmýþtý en sevdiðim yemek en fiyakalý gömleðim ütüsüzdü o gün severdim koynunda serçeler beslemeyi hayallerimi omzuna devþirmeyi ben hep o çocuktum aslýnda kimselerin bilmediði , kimselerin el sürmediði Ta ki o zaman anladým
Sen Gittin
...
Kefen boyu yalnýzlýk sarýldý boynuma Kovulmuþtum senin cennetinden kulaklarýmda son sesin ellerini sürdüðün yüzüm þimdi gözlerimden akan yaþlar senin
Ben annemden bir gün sonra ölecektim
Masallar dinleyecektim koynunda , saçlarýndan geçirecektim gençliðimi uykusuz kalacaktýk beraber gözlerim kapanacaktý , o susacaktý gri bir gökyüzü kalacaktý bir cümle bize yadigardý en güzel Aþk ’ ilk gördüðüm kadýnýn yüreðinde kaldý
Hangi tarafa dönersem döneyim kýblesini kaybetmiþ bir çocuk Dönsem bütün þehrin sokaklarýný Sana çýkar mý bilmem Hangi gülümseme , hangi kahkaha kulaklarýmda sen kadar çýnlar
Ben ;
Annemden Bir Gün Sonra Öldüm
Muhammed Yalçýnkaya Sosyal Medyada Paylaşın:
Düşlerim_Kiralık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.