Annemin emzirdiði bir günah mýydý keþkeler dilimden dökülen bu kaçýncý ürkek günaydýn kaç pazar sabahýna sarhoþ sen kalktým bilinmez bir menekþe kokusu sarmýþ ortalýðý sensizliðin verdiði türetilmiþ ölüm mü bu boðazýma takýlýyor þimdi hüznü sen kokan caddeler nefeslerimden kaçýyorum , tükeniyorum
adýmlarýndan tanýyorum artýk ihanetleri , sesler bozuyor içimdeki bu gülleri daðýlan kaçýncý özlem , toparlamaya çalýþtýkça yok olan bu üþüme hissi saçlarýnýn kokusunda kalan mezarlýklar dilimden dökülse de bu uçurum düþmeye tek kiþi razýyým
kendi dilime çelmeler takýyorum , yanaklarýnýn yamaçlarýna düþüyorum kirpiklerimi kapatýyorum , boðazýma hüzünler doluyor konuþsam bir gülümseme býraksam annemden yadigar sana emanet mahremine kabul et adý üstünde benim sana günahým
küflenmiþ uçurtmalar maviliðinde , sýð bir yapmacýklýk þimdi hangi kaðýda yazsam sarartýlmýþ bir son/bahar çarpar alfabe dahi kabul etmiyor bu þirke koþmuþ dudaklarýmý dilimde bir firavun kadar suçlu , kendi içime Musa büyütüyorum
Dizlerimin üstüne düþmüþ yüreðim ölecek biliyorum kavruk bir gecenin sýrtýnda , koþturan bir caddenin hayallerini sýrtlayýp yüzünde eskittiði þehirleri zamanýn dehlizlerine , bir selanýn sesiyle gözlerinin repliklerine ölümler sunarak gidecek þimdi biliyorum kelebeðin kanatlarýnda kalan dualarým üç günü tamamladým