BAHANE FASLI

Gözler bahaneydi,
Seni bana anlatmaya.
Kalp vardý hali hazýrda,
Senin için atmaya.

Namaz bahaneydi,
ALLAH zaten tekti,yüceydi
Mühim olan;
Sadakati göstermek deðil miydi ?

Saat bahaneydi,
Geçiyordu...
Zaman ayna deðil miydi ?
Ayna bahaneydi.

Hayat bahaneydi,
Ölüm vardý sonunda.

Susmak bahaneydi,
Konuþmak yok muydu ucunda ?

Þiir bahaneydi,
Kifayetsiz kalýyordu ALLAH’ý anlatmada.

Dostluk bahaneydi,
Ayrýlýk saklýydý adýnda.

Þarký bahaneydi,
Her kelimesinde seni düþündürmüyor muydu aslýnda ?

Uyku bahaneydi,
Uyku:uyanmak deðil miydi anýnda ?

Sözler bahaneydi,
Çýkmaz mýydý dinlemeyen edepsiz o anda.

Çocukluk bahaneydi,
Yaþlýlýk vardý hayata yolculuðun son basamaðýnda...

Karanlýk bahaneydi,
Yoktu gündüz ýþýðýnda.

Takvimler bahaneydi,
Önemli olan aný yaþamaktý baktýðýmýzda.

Bahaneydi iþte,
Herþey bahane.

Ama...
Aþk þahaneydi,
Çünkü;
Aþk sendi,bendi.

Ama bir dakika...
Aþkta bahaneydi.
Kirlisi vardý aþkýn.

Aslýnda bahane olan
Þahaneydi,
Onu yaþama duygusu
Bahaneydi...

Bu yüzden ben þair oldum.
Sen þiirim.
Ben bu yüzden aþkla doldum.
Sen Þirin’im.
Ben Ferhat’ýn..!


Sosyal Medyada Paylaşın: