Cam kýrýðýndan yollarda yürüdük, hem yalýn ayak,
Kanamadý ayaklarýmýz,
Ya da biz hiç farketmedik...
Hep karþýdan yedik rüzgârý, yorulduk,
Gün geldi, yolu kaybettik,
Ya güneþ doðudan battý sonunda,
Ya da biz hep ters yöne gittik...
Sen gel bir akþamüstü, bir bardak demli çay huzuruyla,
Geç, otur karþýma, bir de sigara yakayým.
Sensiz günlerim yansýn sigaramda, özlemim yansýn,
Ama ben dumanýnda seninle geçen günlere gideyim.
Sen otur, kalkma sakýn yerinden,
Gözlerini seyredeyim...
Ümitlerimiz vardý kar gibi beyaz ve temiz, ateþ gibi sýcak,
Ateþ karý eritti, kar ateþi söndürdü,
Ümitler bitti...
Dizelere döktük ümitsiz sevdamýzý,
Gün geldi, þiirler isyan etti...
Ne þiirler yazdýk, zehir zemberek,
Balýklar yesin diye denizlere ektik.
Kaçýp gitti tüm balýklar,
-sevda renginde biri hariç-
O ölü balýk için ne denizler tükettik...
Þimdi ben, her gün, günbatýmý zamaný,
O tükenmiþ denizlerden birinin kýyýsýna giderim
Ve bir sigara daha yakýp,
O kýzýl bulutlarýn ardýnda, seni seyrederim...
Biz, banka soymadýk, ihtilâl yapmadýk, adam da öldürmedik,
Sevda düþmüþtü yüreðimize; sevelim dedik,
Sadece sevdik...
Neydi suçumuz bilmem;
Müebbet yedik...
Bir gemide tutukluyuz, bir limanda demirlemiþler,
“Açýlalým, gidelim okyanuslara” diyoruz,
“Deniz bitti” diyorlar, götürmüyorlar.
“Býrakýn inelim” diyoruz;
Ýndirmiyorlar.
Bir karanlýða mahkum edilmiþiz,
Iþýða hasret gözlerimiz.
Arada bir küçük ýþýk sýzsa bir yerden
Ürperiyorum birden;
Çünki dik duruyoruz biz,
Fakat, kýrýk çýkýyor gölgelerimiz....
Önce bir Eylül çiseledi ince ince,
..........Sonra hicran,
....................Sonra hasret,
..............................Sonra bir kahroluþ karanlýk bir saðnakta,
Giderek daha da sararmakta Eylüllerin benzi.
Birazdan sönecek sokak lâmbalarý da
Ve biz, ýslak kaldýrým taþlarýyla baþbaþa kalacaðýz gecenin
karanlýðýnda.
Sonra, boþuna bekleyeceðiz ýlýk bir lodosun esmesini,
Oysa, hiç dinmeyecek sert poyrazlar, /çok üþüyeceðiz...
Sen gel yine de istersen bir akþamüstü, gün batýmýnda,
Bir tekme atalým, gitsin yaþamýn tüm gerçekleri.
Ufuk, tam þarap rengine dönerken,
Ýçip bulutlardan o rengi sarhoþ olalým
Ve unutalým bildiðimiz ne varsa;
Ellerini avcumun içine býrak,
Al bassýn dallarýna, çiçek çiçek,
Þahrem þahrem kýzarsýn yanaklarýn
Aþk, kývýlcým kývýlcým yansýn gözlerinde
Ve arzu, saçak saçak dökülsün eteklerinden...
Sonra sokul iyice, duy göðsümü göðsünde,
Bal damlasýn peteklerinden...
Bir þarkýyla süsleyelim finali, zamaný sen seç;
“Bu son fasýldýr ey ömrüm, nasýl geçersen geç...’
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.