Gözlerimde eskiyor tüm anýlar
Perde çektiðimden beri geçmiþime
Karanlýk benliðimde kayboluyorum
Kaçýyorum havadan, sudan, topraktan,
Ýnsandan...
En çok da kendimden kaçasým var
Ruhumu emanet etsem eskiciye,
Takýlsam yol, iz bilmeyen hüzün kervanýna
Gitsem...
Gitsem...
Döndüðümde alabilir miyim emanetimi geri
Sol yaným uyuþuyor bu günlerde
Ataklarýma mola verdiðimden beri
Her gün,
Her gece
Yok oluþlarýna aðýtlar yakýyorum
Gözlerimi kýnaladým ardýndan
Bu bir düðün müdür?
Söyle, neyin yýl dönümüydü bugün?
Hatýrlýyor musun?
Bugün doðum günün,
Bugün ölüm günüm...
Adý bilinmeyen bir kasabanýn
Ýzbe dünyasýnda býraktým siluetini
Hani çýnar aðacýnýn gövdesine kazýmýþtýk yüreðimizi
Hani ilk öpücüðü kondurmuþtun ya...
Epeydir susuz dudaklarým
Çatlak anýlardan sýzan su serpintileri
Yetmiyor kaktüsü mimoza yapmaya
Yetmiyor be iki gözüm,
Ýnan, y e t m i y o r
Ruhumun siftahýný yaptýktan sonra aþka
Mühürledim kurtlanmýþ tahta kapýsýný
Kepenkleri indirirken ömrüme
Kasadaki bozukluklarý hüzne yatýrdým
Ve kara borsaya düþtükten sonra sevdalar
Anladým ki gözlerinmiþ
Dünden bugüne tek kazancým
Anýlarýn küflerini sýyýrýp bansam kederimi
Ellerini katýk yapsam,
Ýçsem þükür bildiðim g ö z y a þ l a r ý n ý
Sýzsam þ a h damarýndan k a n gibi
Kabul eder misin ha?
Eder misin sevgili....
Hani diyorum ki týrnaklarýmla kazýsam yüreðimin acýsýný
Ruhumun tümörünü yok etse ellerin
Ellerin, bir kez dokunsa saçlarýma
Okþasa gamzelerimin masum gülüþlerini
Ellerin, tutsa gecemin þafaðýndan
Hiç býrakmasa...
Duyuyorum imkansýzýn ötelediði tiz sesini
Diyorsun ki,
Ellerim,
Þimdi e l l e r i n...
Seda YÜKLER