Güneþ senin gölgenden doðuyordu
aydýnlanýyordu her yan her baktýðýmda
incinmiþ gibi hareleniyordu duruþun
serpiþtiriyorum sokak aralarýna
kapý eþiklerini yýkýyorum okunmuþ sularla
kovup kötü perileri
arada bir duraklayýp durup düþündüðüm
vaz geçemediðimi anladýðým
iki adýmda bir
dönüp dönüp ardýma baktýðým
unutamadýðým adýný dualara sardým
gökyüzünden martýlar süzülüyordu
arkada býrakmýþtým esvaplarýmý
ateþe atýp
yenilenip sana geldim
tepeden týrnaða soyunmuþtum
bedenimden ruhumdan soyduklarýmý
býraktým arkamda sana geldim
biriken özlemimin bütün hasreti ve özlemiyle
sana yenilenip geldim
geldiðim yer yokluk þehriydi
sen yoktun
ben de yoktum
þimdi uzun uzun bir öpüþün hasretindeyim
düþmek üzereyim gücüm kalmadý
sevdiðini göster bana
en sýcak gülüþünle ve sar beni
uzun bir süre býrakma
tut göðsünde
sevgin örtü olsun çaresizliðime
yolda gelirken herkese gülümsediðimi farkettim
anladým ki bana öðrettiðin en kutsal þeydi sevmek
hayata dair
öyleyse sev beni
10/Mayýs/2013/Cuma/Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.