Bir gün Bu þehir bana ’kalk gidelim’ diyecek Diyecek ki O güne valizim hazýr ...
Ve son kez sesi yükselecek araba egzoslarýnýn Son kez gökkuþaðýna imrenerek bakacaðým Bu þehirden, Bu þehir bana ’aðlayalým’ derken Son kez aðlayacaðým
...
Beraber yürüdüðümüz kaldýrým taþlarýna Beraber durduðumuz o kýrmýzý ýþýða, Sonra bize arabasýyla yol veren amcaya Son kez þiir yazacaðým Bir gün Timsahlardan çaldýðýn o gözyaþlarýný Çok aðýr ödeyeceksin
...
Ve gözyaþlarýný acý yapan Tuz deðildir!
...
Son kez çay içip simit yiyeceðim bu þehirle Son kez bakacaðým þu köþedeki çatlak duvarlý eve Ve uðurlarken sisli bir geçmiþe Ýçimde acýdan kýyametler koparken Son kez gülüyormuþ gibi yapacaðým En son kez...
Son kez saatime bakýyorum Bu þehirde zamaný okuduðum son vakitler Her þeyi geçtim de Çocukluðumu peþimden sürükleyemem Boþ bakýþlarýmýn arkasýnda Duyduðum þeydir,özlem...
Son kez Hissettiðim þeydir;özlem..
...
Son kez ’bu yüz bana bir yerden tanýdýk’ diyeceðim En son kez, Çünkü öyle yabancý olacaklar ki gördüklerim Bir insandan bir milyon sýfat sayacaðým Sayabileceðim...
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
neptün. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.