BİR HATANIN İLK DAKİKALARI

Masada oturuyordu öylece
Nikotin kokan elleri her zaman ki gibi
Cezp ediyordu beni…
O kadar yorgundu ki gözleri
Bin yýllýk bir uykusuzluk vardý gözlerinde
Yine bukleleri düþüyordu gözlerinin üzerine
Ama bu kez o kadar ciddiydi ki gamzeleri
Her bakýþý cehennem nar-ý gibi
-ve ben yine yine seviyorken onu
Cümlelerimde ilahlaþtýrýyordum gururunu
Çünkü ziyanýn telefasi gerekti


Ama o gözleri gücüme güç katýp
Býktýrmýyordu beni
Yaþamak nefes almak onunla mana bulan bir olguydu sanki
Aslýnda o; kalbimin namusu
En aciz anýmýn gururuydu
Ve iþte o; bir karakolda ki en acý sorgunun
En alýþýlmamýþ cevabý
Gözleri; özgürlük gitmemiþ bir ülkeye
Gönderilen akýl almaz mektubun içinde ki
En anlaþýlmaz hitabet sanatýydý
Elleri; güneþ doðmamýþ dehlizlere inen
Bir kâþifin hiç karþýlaþmadýðý olguyu
Anlamaya çalýþmasý için daha derine inmesiyle
Çözülmüþ bilmem kaç milyarlýk sýr gibiydi
Ve iþte kalbi; Ýsa’nýn çarmýha gerilmiþ hali gibi masum
Makul olduðu kadar da mükemmeldi…

Sosyal Medyada Paylaşın: