O KADARSIN İŞTE NE KADARIM DİYE SORMA

nasýrlaþmýþ parmaklarým senin dizelerini yazar
durmaksýzýn.
sýzým o kadar vahim ki,
rahim kanamasý nasýldýr bilirmisin öyledir aynen
neyin var diye soran bana annem
acaba dizine yatýp söylesem
yine öpünce gerçermi acýyan yerim.
yoksa haykýrsam derdimi,
bozmuþ olurmuyum yeminimi.

suskun bir edatsýn dudaklarýmda
sen eki bulunmayan bir baðlaçsýn kelimelerimde
kurtuluþu olmayan kazanýn tam ortasýnda
ölümle kalým arasýnda ki bir reflekssin.
sen yüzük parmaðýyla þahadet parmaðý arasýnda ki
din ile imansýzlýk
arasýnda ki farkýn ta kendisi.

kudurmuþ vicdanýmla seviyorum seni
sorma ne kadar merhamete sahibim,
çocuðum gibisin iþte...
ne zaman biri dokunsa sana, yapraklarýmý dökerim
sonbahar gibi.
ne vakit birisi baksa
kör olur vücudumun her zerresi.
ama çocuklar ibretlikle bakar bana,

hadi savur þiirlerimi boðaza karþý
yoksa taþýyamaz nazik vücudun


fezayi mehmet budak
Sosyal Medyada Paylaşın: