BİR AŞKIN SON BİR KAÇ SANİYESİ

Boþ ver dedi ilk önce
Sonra gözlerinin en koyuluðuyla süzdü beni
Hiçbir þey olmamýþ gibi önüne eðdi baþýný
Elleri küçük bir kalem sanki
Yüreðime yazýyordu küfürlerini
-korkuyordum göz göze gelmeye
Biliyorum baksam, deðse gözlerim onun renklerine
Yine bin bir savaþ vereceðim ölümüne
Ýçim parça pencik daðýlacak ayaklarýmýn altýnda
Derim öyle yanacak ki;
Katranlanmýþ ölümlü bir mahkum gibi
Son nefesinde ki acý ile
Belki de nemlenmiþ duvarlarda ki yosunlarý
Kazýrcasýna yanacak içim

Son satýrlarýný yazýyordu küçük kalemiyle
Evet, sükut içinde kelimelerini kusuyordu ciðerime
Telafisi mümkün olmayan bir rastlantýnýn
Tam ortasýnda ki,
Öyle telaþ öyle hengâmeliydi ki
Sonra durdu ve dedi ki;
-gökyüzü öyle dar geliyor ki
-Þu küçük yüreðime lütfen ama lütfen
-Kovma beni kelimelerimden
Bende baþýmý önüme eðip
Ve tekrar tekrar cesaret edemediðim þeyi yaptým
Evet, gözlerinin en derinine
Benliðimin bile ulaþamadýðý yerlere gittim

Sosyal Medyada Paylaşın: