Gidiþin kýzgýn korlar düþürdü yüreðime. Mabedimde kurudu dallarý çiçeklerin. Oysa; Düþ zamanlarýnda suskun, Sarý ve donuk benzinde yara. Ve adýna þiir denilen ne kadar varsa mýsra. Koparýp hayat defterinden birer birer, yýrtýp atýyorum. Oysa; Þu kapanan gözler ardýnda, Çizilen tüm portreler kayýptý, Bu gözyaþý denizinden geriye bir virane sandal kalýrdý ya; O da... bu denizde batýktý.
Gidiþinle yýkýldý kalbimin tüm sutreleri, Çýrýlçýplak bir ben kaldým ortada. Bir ben vahalarýn ortasýnda kimsesiz. Bir ben sanrýlarýn kucaðýnda garip. Aslýnda ben, Seraplarýn bile senli anlarýný sevdim biliyor musun? Þiirlerin bile seni anlatan mýsralarýný, Neylersin ki Rengi soldu þimdi ebem kuþaklarýnýn, Yakamozlar küskün kaldý geceye. Kaç umut baðladým ben biliyor musun senden sonra geriye. Söylesene þu kýsacýk dünyada, Kan ekip yüreðimin harýna, Býrakýp ta gitmen gerekli miydi ? Deðer miydi saatleri susturmaya, Yaðmurlarý kurutmaya, Deðer miydi garip garip gecenin kara koynunda aðlatmaya. Deðer miydi gülüm; Ansýzýn yýkýp gitmek dünyalarý baþýma, Deðer miydi gülüm; Hüzünleri kaþlarýma takmaya ? Deðer miydi gülüm; Böyle þiirler yazdýrmaya; Aslýnda; Üç soru iþareti koydum adýmlarýmýn sonuna, Biliyorsun iþte, ünlemlerim kayýptý . Senden sonra geriye birtek söz kalýrdý ya; O da... lugatýmda ayýptý.
Bekleseydin; Sana en güzel aþk þiirlerini yazacaktým. Kýskanacaktý ruhu mecnunun. Bekleseydin; Sana diþlerimde sýkýþmýþ gülüþler getirecektim. Bekleseydin; Pembe düþlerine ansýzýn bir çocuk gülüþüyle düþecektim. Bekleseydin; Açacaktý dalýnda boyun büken yasemen, Bekleseydin; Böyle çaresiz bitmezdi bu serüven. Gittin iþte... Gittin her yanýmda deliliðim kaldý, Dilimin kürsüsünde "eyyy" ile baþlayan "ah"larým kaldý. Buz tutan bir yalnýzlýktý yanaðýmda yaþ. Oysa þimdi; Ýki kirpik karasýdýr, ak beyaz düþlerimi boyayan. Ve hala yokluðundu biliyor musun dudaðýmda soluklayan. Þimdi topraða gelin kaldý dallarý bir akasyanýn Ve yüreðimde hüküm süren bir meleðin dilinde kaldý adýn. Bekleseydin; Sana o melekten gözlerine edilmiþ dualar getirecektim. Baþ ucuna üç nur koyup, etrafýndan insi ve cinni kovup Üç kere o yeþil gözlerinden doyasýya öpecektim. Geride; Alýn terimde ýslanan mendilimde adýn kaldý. Bekleseydin; Sana bir mezar sýcaklýðýnda gelecektim. Bekleseydin; Ölümün o en kara yüzüne bile gülecektim... Aslýnda; Üç can koydum bir mezarda cansýz raks eden bedenin yanýna, Biliyorsun tüm ecram gözlerine tanýktý Senden sonra geriye bir tek göz kalýrdý ya; Onunda yeþili kayýptý. Bekleseydin; Dar bir hücrede bile aldýrmayýp karanlýðýna topraðýn, Ömrüne adanmýþ güneþ kokan devrimler yapacaktým, Bekleseydin gülüm; Sana gül devþiren baharlar sunacaktým. Bekleseydin; Ölümlerden koparýp ölümsüzlüðü yüreðine koyacaktým.
Oysa; Takýp kollarýna Azrail’den emanet iki kanat, Býrakýp ta gitmen ak beyaz gülüþleri kirletti. Dalýnda tomurcuk gülleri titretti, Anla iþte yeþil gözlü!!! "Ölümün en büyük ihanetti!!!"
Engin Badem Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.