ýslaktýr gözlerin gitmelerin sonbaharlarýnda
gönlümün kýyýlarýndan bir çið düþer ellerime
üþür üflediðin alevlerin mavisinde
öksüz kalan duygularým
umutlarýmýn çaresizliðinde demirlerim
içimde tüten dumandýr bakýþlarýn
baðrýmýn acýmsý tortusuna batar
bir gül yapraðý kokusunda gamzelerin
hasretimin meltemisin kuytu þafaklarýmda ýlýk
teðet geçer yokluðundan hayallerim çaresiz
usulca öperim yalnýzlýklarýnýn titremelerini
özlemlerimin kývýlcýmlarýna dokunursun ýraklardan
nemlenir cam kýrýklarýnda umutlarým
kokun karýþýr kýyýlarýmýn suskun dalgalarýna
yaralý bir serçesin dallarýmda þefkate ürperen
döversin kalbimin çiziklerini yalvarýþlarýnla
yýldýzlar göz bebeklerin olur düþlerimin sonsuzluðunda
uzaklardan kanat çýrparsýn bahtýmýn talihsizliklerine
ýstýraplarým yokluðunda inler
sensizliðin ýsýran hüznü bedenimde
nefesimi çalarsýn gecelerimden
tükenirim
yorgunum þimdi elemlere doymuþ
gelmeyeceðini örtünmüþüm
göz kapaklarým küskün gülümsemelere
tarasaydý öpücüðünün rüzgarý saçlarýmý
sensiz gelmelerinde yýkanýrdý çilelerim
üzgünüm þimdi
çaresiz sabrýn duraklarýnda bitkin
sevgiyi tatmaksa maksat
aðlamayý bilmek
beklemeyi öðrenmek gerek
bir de mutluluðu ararken çile devþirmeyi
gittin olmadýðýn yüreðimden
vuslat sýz arzularým sende kaldý
yokluðun ve acýlarýn hala bende
karakalem çalýþmasý bana aittir