Hep direndi yenik yaným yokluðunda
Her ne kadar yitirilmeye meydan okusa da ümit
Sinmemiþ sevdalar filizlendi bir yerlerde
Tuz-buz olmuþ kelimelerin kanattýklarý ile
Yüreðimin yanýklarý hiç eskimedi sevgili…
Eskiyen senin inandýklarýndý…
Kiremit rengine dönerken soluduðumuz gökyüzü
Hüzünlü yüzler eþliðinde intikam çoðalýrdý
Uzun zaman mücadele ederdi benliðim derinlerde
Yaralarým kabuk baðlamaya çalýþýrken
Eksik kalýþlarým sol yanýmý týrmalardý…
Ve ben…
Aslýnda yoksulluðun
Eþliksiz adýmlar olduðunu anlardým
Bir martýnýn kanatlarýndaki özgürlüðünü yaþarken
Tüm özgürlüðünün iki dudak arasýnda kalýþlarýný
Anlatýrdým susmadan kimi bulsam
Kaderimin inceden iþlenmiþ sen’li nakýþlarýný…
Ve hiç anlatamadým kendime bile
Ta içimden filizlenmeye çalýþan
Cýlýz fakat masum
Yeþilimi çalýþlarýný…