Derinliðimdeyim…
Kýskaçlanýrken sessizliðin uzuvlarý
Aðýtlar yanar ücra köþelerimden bulanýkça
Ne duyabilir ruhum çýðlýklarý
Ne sendeler yalnýzlýk bir yerlerde
Ha yalnýzlýk dedim de;
Seni soruyordu bugünlerde
Kaybetmiþ gibi çocuðunu anasý
Ya da kaçmýþ bir tren misali
Unutulmuþ kalmýþ hisler gibi
Elleri ceplerinde..
Ve körkütük beklentilerin öldüðü gri gecelerde
Bitap düþen düþlerimin aðýr tonu siner
Sokak kedisi çekingenliði gibi
Hem yaþlanmýþ yaþlarýmýn kol aðrýlarýnda
Hem sensiz ihtiyarlamýþ hayal kýrýklýðýnda
Bir sonbahar modasý yaprak kuruluðunda
Þekillenen acýlarým diner ..
Yoksulluðun en doruklarýna týrmanýrken hiçlikler
Uzanýveren gölgen en derinime inceden
Ki kalkýp bakan bir ölü ruhu misalidir iþte
Uðruna yeni savaþlar baþlatabilecek bir güçte
Her gün biraz daha eriyip soyutlaþan
Korkak benliðim..
Ey canýmý parçalayan adam!
Kokunun nefsimi öldürdüðü günleri hatýrlasana
Düþünceler en yüksek dallara baðlanýrdý
Cezalý gibi gözlerimin seni görüþ noktasý
Bakamazdý,
Dayanamazdý...
Yarým, eksik, natamam ne varsa yaþayamadýðýmýz
Uzun yollarýn kenarýnda taþ altlarýnda kaldý
Sessizliðim hep çaresizliðim oldu olmasýna da
Seviþlerim deðneðe muhtaç kaldý
Sakat anýlarým da yanýma zarar..
Biriktirdiðim tebessümlerin ýslak ellerimde
Yatak baþýmdaki resim çekingenliðinde
Ve balkonumdaki çürük menekþede
Bir tutam senden kaldý
Tutamam..