senin özlemini adýmlamaktan yorgun iki delikanlý þu gözlerim aþkýnla adam ettiðim gidiþinle delirttiðin
sevdamýn Ýstanbul’u kadýný caddelerinin bana olan yoksunluðu hüznün raks makamý sol yanýmýn notasýz acýlarý
ne baharý kandýrdý ne de yazý sadece içinde seni yaþatmýþ adý ve Ýstanbul’un senli kokusuydu bekleyiþimin soluðu
hele uykulu gözüne güneþi sürüp bakardý ya pencereme umut etmeyi öðreten sokaðýnda adýnla kandýran masalýný yaþardým
ne yaptýysam akýllanamadým suretine denk bir tuali boyayýp da maziye kendimi dahi avutamadým
takvimler katýldýkça mazine vakit etraflýca sildi her yanýmý uzun lafýn kýsasý gözlerinin yokluðuyla hüznün aklandýrdý her yanýmý
sonrasýnda mý ? ilk cümlenin yeþerdiði yere geldim gözlerinin aþk çarpýntýsýyla iþlediði sol yanýmýn doðduðu sahil kentine
takvimimin çaldýðý gençliðin vedasýna ilk hayalimin o son adýmýna baþladýðým yerde gitmek üzere döndüm iþte aþký ilk kez gördüðüm yere Sosyal Medyada Paylaşın:
lafı güzaf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.