seviyorum ulan

uçurum gölgesi satýrýndayým yine
bir kaç þahit arýyorum
mürekkebin sevdalý busesinden kopup
tuz basýlmýþ deryamý söyleyecek

hani o bir damla suyu olmak istediðim
ama sahiline varamadýðým gözlerin yok mu
iþte, o an sözüne susturulmuþ bütün hislerimi
þahitlerim den istiyorum bu gece
belki görür de okursun diye

aranmýþ çarelerin yokluðuna demli
ýslatýrken Ýstanbul ’un seherlerinde
þikayetçiyim ilk defa senden gidenim
attýðýn o fiske misali adýmlarýndan

hepsinden de öte
içimde sana ait olaný almadan kaçýþýndan
ne olurdu ulan
iki çift sözü dudaklarýmda idam mahkumu býrakmasan

seni diyebilme ihtimalini
seviyorum diye kavuþturup
kaçýrýlmýþ bir otobüs misali
ayný aný sayýklatmadan yaþatsan

akþam üstü adýmlanan aydýnlýk evlerin
birinde, kapý kilidini sesine açtýrýp
uykularýn tadýný gözlerinde bulsam
þu boþ duvarýn yankýsý yalnýzlýk olmadan

ahh ahh kahrolan sol yanýmý
bir kez daha boðmadan
son bir kaç söz var yanan
onlarda benden sana ufak bir armaðan

bir kez yüzüne söyletmedin ama
bin kez söylerim sensizliðime
seviyorum ulan...

Sosyal Medyada Paylaşın: