bir günü daha hibe ettik düne
aldý götürdü düþlerimizi
yine kýrýldýk bir çok yerimizden
yine eksildik
bir yaprak döküldü döþümüzden
düþtük peþine týngýr mýngýr
kah emekleyerek kah tökezleyerek
bizi týnlamýyan hayatýn
sürükleniyor dizlerimiz arkasýndan
eprimiþ gülüþlerimizle
yüzümüz ikindi gölgesi...
beklentiler askýda/ tam takýr
yine geç kaldýk yaþamaya
bir tutam sevinç bile sunmadý hayat
maðrur yüzümüzde solgun dudaklar
bitmeyen bir gece gibi duruþumuz
muhtemelen yine yanýltacak
ümitle beklediðimiz þafak
vira akýyor umut taþýyan yollar
nehirler, ýrmaklar, günler...
tozlu, bulanýk ve olabildiðince hýzlý
yakýnda tutunur baharýn dallarýna
kavruk elleriyle yaz
yapraklar kurur, güller kavrulur
yine sonbahara savrulur hayaller
sonra...
bir makas daha kýrpar zaman
incitir ömrümüzün ucundan!
4/ 5/ 2013/ N_ Erol.