Yüreðim hasta maden rengi gözlerine
Bakýþlarýn kuyu ýþýðý derinliðinde
Görene bir umut bakýþlarýnýn pýrýltýsý
Ama hep uzaklaþan bir güneþ misali sin
Dokununca tenin sýcaklýðýnda yanan ellerim
Cebelleþip durur ruhum sarýlamayýnca sana
Aramýzda örülen dikenli tellerden ibaret aþk
Yasaklara gömülü bir arzunun cemresi kadar sýcak
Yollarýn tozunda kirlenen ayaklarýnýn taze izi
Yol gösterir canýmýn kaybolan derin hislerine
Tuzaklar aþýp düþe kalka yarýnlara ayak basarým
Kalsam da kalbi yaralý geriye bakmam gözü yaþlý
Giden umutlarýn kýrýntýsýn da yeniden doðarým
Baþka limanlara demir atmak niyetiyle
Saðlam iplere dolanýrým sarsmadan kimseyi
Aðýtlarýn kollarýnda gülmeyi de bilirim merak etme...
...
Ýlgisiz býrakýlan her aþk solmaya mahkumdur...
Rasim Yýlmaz