Okyanus ötesinde daha bir hüzünlü olur sonbahar
Sensizliðin ertesinde ufalanýr gönlümün yapraklarý
Sararýr tüm sevdiðin renkler çýplak çýnarýn gövdesinde
Ve usulca tozlanýr solmuþ gözlerimin feri esen rüzgarda
Duygularýmsa isyankar ruhumun esiri olmuþ kývranmakta
Öfkem efelenir yiðitlenen kalbimin atýþlarýna
Nedensiz yokluðunla habersiz kalan yüreðim
Bekler pusu kurmuþçasýna gittiðin yollarýn baþýnda
Benden uzakta hastamý oldun yoksa sen sevgilim
Sol yanýma çöktü ansýzýn derince bir sancý
Haberin alamamak kabus gibi terletir beni
Bilmez misin gözlerinin karasýna düþtüðüm yar
Ben senin acýlarýný acým bildim yüreðimi daðladým
Arada haber ver ne olur acýn ta içimde saklý
Sadece bir dakika olsa sesini duyabilsem
Nefesini nefesime karýþtýðýný hissedebilsem
Zordur karmaþýk düþüncelerle savaþmak yokluðunda
Aðrýyan yanlarýný biçare býrakýp bensizliðimle
Sarmaya çalýþýyorsun hayalimi yara bandý niyetine biliyorum
Tüm bedeninde maviye çalan renkleri severken ben
Neden þimdi grisi üzerinde solgun günleri yaþatýyorsun bize