Bir kere havaya sinmiþse hüzün,
Goncalar, açmadan kurur dallarda,
Hayâli belirir beklenen yüzün,
Nemlenir,umutsuz gözler yollarda...
Günler geçer, kuru dal çiçeklenir,
Filizlenir umut, canan beklenir.
Günlerce, hasrete hasret eklenir
Heyhat, hüsran kalýr açýk kollarda...
Bazen aptal bir hýrs, bazen de gurur,
Koca bir sevdayý, yürekten vurur.
Umutsuz yaþamlar titreyip durur
Boþluða uzanmýþ yalnýz ellerde...
Ayrýlýk rüzgârý sarar dünyayý,
Mecnun bile siler sanki Leylâyý.
O, dillere destan olmuþ sevdayý
Bülbüller, boþuna arar güllerde...
Ayrýlýðýn hüznü, sadýk arkadaþ,
Bir dibe çöküþtür bu, yavaþ yavaþ...
Bir þarký, gözlerde iki damla yaþ,
Ve buruk bir acý kalýr dillerde...
Þimdi tüm þarkýlar, hicrana eþtir.
Vuslat, imkansýz bir hayaldir, düþtür,
Kader vermiþ hükmü, ne yapsan boþtur,
Ayrýlýk çýkmýþsa bir kez fallarda...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.