Bir þiir kadarmýþ hepsi.
Üç beþ cümle
Ve denmeye bile gerek duyulmayan güle güle...
Bir kaç devrik söz,
Anlatým bozukluðuna yol açan aþk
Ve yükleme sorulduðunda kim olduðu bulunamayan iki sevgili.
Yaþanmamýþ bir zaman tümlecinde yitirilmiþ sevgi.
Kendini bilmez bir zamir hunharca katletmiþ iki ismi.
Ve bir zýlgýt vurmuþ uzaklardan kulaðýmýza.
Anlatsak bir roman olmazdý þiirimiz.
Trajikomik bir fýkra olurdu belki.
Belki, gözükmesin diye sapýný kýsalttýrdýðým bir kýrmýzý güldü aþkým montumun cebinde sevgiliye götürdüðüm.
Bilinmez ki...
Sevgilinin burnunu silmekti aþk. Kim bilebilir ki?
Böyle midir verilen sözlere sýrt çevirmek ey yar?
Söylesene senin gibi sinsice dönebilmiþiyim sözümden?
Bir bakýver halime senin kadar gülebilmiþmiyim ayrýlýða.
Neden öðretmeden gittin ki sen gidince nasýl yaþanýlacaðýný?
Niyedir böyle bu kadar sevipte bir kaç insancýða boyun eðmek?
Nasýl sevmektir ömrümü adadýðým söyle buncacýk mýdýr sende sevgim?
Bir elini götürüver yüreðine!
Nolur bir kulak veriver ordakine!
Ezip geçmek var mýydý bizim kitabýmýzda doðmamýþ çocuklarýmýzý?
Bir þiir dörtlüðünde kalmasýn hayallerimiz.
Bu sefer de sen bir el at bu dað kadar güçlü görünen aciz adama.
Bir omuz ver dayanayým muhtacým sana.
Hadi gel...
Çýk saklandýðýn o zalim duvarlarýn arkasýndan.
Elma desem de gel armut desem de gel.
Gelme desem bile gel.
Kimin yanýna sýðarýz biz bizden baþka bir düþünsene.
Kim siler aðladýðýnda akan burnunu gülüm?
Ve kim tek tek alýr kavlayan yüzümün kavlaklarýný suratýmdan?
Böylesine kolay mýdýr ayrýlýk?
Ben yaþlanýnca kim bakar ki bana?
Ya sen?
Ya sen yaþlanýnca kim uðraþýr seninle, kim þebeklik yapar güldürür?
Kim kýskanýr seni benim kadar?
Peki ya kim sever beni çocuklar gibi yüzümü mýncýklayarak?
Kimin yanýna yakýþýrýz biz gülüm birbirimizden baþka?
Gel gülüm bu kez çok acizim.
Düþtüm elimi uzattým bak sana.
Tutmayacak mýsýn elimden?
Çekip çýkarmayacak mýsýn beni bu cehennemden?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.