Duygular öksüz üzgün, sanki zindan günlerim,
Sol yanýmda ecemken, çok mesuttu dünlerim,
Rüyamdan da kaçarsýn, dinlemezsin ünlerim.
Yaddan bize fayda yok, kimseye baðlama bel,
Yüreðimden gam akar, baðrý daðlamadan gel.
Ülfet deðil zakkumdur, yâre masum yalanlar,
Asla huzur bulamaz, sevmeden kalp çalanlar,
Mesrur olmaz; zor günde, terk edip ah alanlar.
Hasretten yýldýz yaðdý, saçlara düþtü tel tel,
Yokluðun hicran þimdi, yara baðlamadan gel.
Sensin gönlümde akan, kabarmýþým taþkýným,
Meftununum bir hoþum, mutluluktan þaþkýným,
Çöllerinde Mecnun’um, çünkü bahtýn, aþkýným.
Özlemim yaðmur gibi, sabrýmý boðmadan sel,
Bakarsýn çok geç olur, coþup çaðlamadan gel.
Sevgide vuslat yoksa, bedbaht olmak niçindir?
Sanki murat; üzülmek, hüsran tatmak içindir,
Mutsuzluk mahvetmiþse, aþkta zafer, hiçindir.
Tahammülüm kalmadý, ya bulut ol ya da yel,
Belki çok geç olmadan, elem saðlamadan gel.
Harabým yürek kýrgýn, söz geçmiyor kendime,
Acýnacak haldeyim, hüzün damlar bendime,
Derdime derman derim; nazým, yar efendime.
Hiç kimse em olmuyor, ne dostlarým ne de el,
Kirpiðimde nem titrer, gözler aðlamadan gel.
Karakalem çalýþmasý bana aittir