Gel güzelim, sokul bana, koy avcuma ellerini,
Aç gönlünü, anlat aþký, derdine dermân olayým.
Gel, beraber koklayalým aþk baðýnýn güllerini,
Vuslat için, alnýndaki yazýlý fermân olayým...
Gün batýmý; pembe bir tül, ruhumuzda gel - gitlerle,
Gönlümüzde sürgün veren, çiçeklenen ümitlerle,
Gözlerinde, gurubun o þarap rengi bulutlarla
Bað bozumu, hasat vakti, sinende harmân olayým...
Çiçekleri, incitmeden koklamayý bilirim ben.
Kollarýnda erisem de, tekrar tekrar gelirim ben,
Nasýl olsa, her birinde yeniden can bulurum ben;
Gül dudaktan verdiðin her bûsene kurbân olayým...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.