İPEK KOZASI ...

yýldýzlarý sönmüþ bir semanýn altýnda kalmýþcasýna

ay gibi parlak

ve aydýn yüreði

ama
güneþe tutkun

kendi ýþýðýna küskün

aradýðýný bulmuþcasýna mutlu

ama

bir o kadar da umutsuz

güneþe sevdalý ay yürekli kadýn

ulaþýlmazým diye seviyorken hayalinde

hayalinde mutluluða koþuyor

saadetle gülümsüyor adeta güneþ gibi

hayalinde aðlamýyor

yaðmurlarla ýslanýrken hayallerinden uyanýyor her gece

güneþe tutkun kadýn

bir onu düþünürken üþümüyor

titrerken yüreðinin elini tutuyor güneþin elleri

ýsýnýveriyor sýcacýk oluyor kalbi

kara kýþ karabasan gibi çöküyor içine

lapa lapa yaðan kar örtüyor umutlarýnýn üstünü

ama artýk üþümüyor

yýldýz yýldýz bakýyor kadýnýn gözleri

ay yüreði güneþe tutulmuþ kadýn

omuzlarýnda sevda yükü dimdik ayakta

aþkýn gücü bu diye düþünürken

gökkubbede her sabah doðan güneþ göz kýrpýyor

kimseler görmeden

yalnýz ve yalnýz ay yürekli kadýna










Sosyal Medyada Paylaşın: