Yalnýzlýða alýþmýþ ayaklarým. Aðýr, aksak, na-telaþ kalan ömrüme ilerliyorum. Anarþist bir buse yaslanýyor omzuma. Bitabým ve ürkek, kaçýyorum. Kaç hece, kaç satýr, kaç dize geçtim, bilmiyorum! Lirik dar ve kýzýl bir yolda, sadece koþuyorum. Hece kaçkýný kelimeler teðelliyorum dilime. Kulaklarýmý uçurumdan atýyor; Gözlerimi cebime saklýyorum... H/Satýr arasý, oynak bir virgülle vuruluyorum! Hangi þerefsiz mýsraya takýldý ayaðým bilmiyorum. Kir, pas içinde yetim bir þiirin kalbine düþüyorum. Burasý çok soðuk, soðuk burasý! Üþüyorum! Gel ey divane. Gel ey deli. Gel, hayra yor rüyamý... Gel; Buz tutmuþ bir kum saatinin gölgesinde eriyorum þimdi... Ele býrakma, gel. Gel de; Sen uyandýr beni...
Elif Turna Türk
28.04.2013 Avusturya
Sosyal Medyada Paylaşın:
ELIF TÜRK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.