sen celladý olup bencilliðinin daraðacýnda astýðýnda sevdaný anladým ki sýzlamaz sevdasý olmayanýn vicdaný yýrtýp sana dair yazdýðým tüm defterleri kitaplarý toplayýp yamacýma tüm yalnýz yýldýzlarý
gidiyorum!
vuslatýn gel diyor ütopyalarýn git kaç defa geldiðimi bilmeden dilimde o aðýt toplayýp bana dair ne varsa senden sýyrýlýp gözyaþýmý son defa arsýz teninde damýtýp kültablandaki kahve rujlu son sigaramý da bilerek unutup
kendime taþýnýyorum!
epik kadýnlar lirik adamlar geçiyor yüreðimden hiç bir anýya dahil olamamanýn ezikliðiyle büküyor boynunu aþk veznin esiri kelamlar sarkýyor çemberimden
ben kendime yürüyorum!
sen sevilmenin þýmarýklýðýnda öldürürken benliðini ben sevebilmenin asaletinde yaþamaya gidiyorum yüreðimi...
_________________________________________Elif Türk
Sosyal Medyada Paylaşın:
ELIF TÜRK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.