çýkmayacaktýn karþýma be çocuk rastlatmamalýydý hayat beni sana... sefil aþklarýn söz de fedasýydýn sen hayata... kanatlarýn olduðuna inanýyordun,uçamýyordun oysa!
ufacýk yaþýnda kocaman bir dünya yaslanmýþtý, minik omuzlarýna... takatsizdin, cýlýz ve bakýmsýz, ama umutluydun yarýna...
çýkmayacaktýn be toprak kokulum, çýkmayacaktýn karþýma ...
senden sonra yediremiyorum, iki dilim pastayý birden kýzýma... biri senin diyorum, sizin diyorum ama yetiþemiyorum, yetiþemiyorum kerpiç kokulu çocuklara!
kanlý sayfalar yakmakla hüküm giymiþ, bir topraðýn hançeriydi çocuk baðrýna saplanan!
hür yüreðine inat tutsaktý zaten bakýþlarýn kara yaslarýna hapsolandýn sen, yazgýsý kara analarýn...
sustuðunda tufana kapýldý yürekler! bir tek çalanlar sevindi dünyeviden... çekildi ruhun, bakýþlarýnda ki son tebessemünden... ki arefesiydi Azrailin, çünkü tertemizdin çocuk, tertemizdin sen...
"unutma kerpiç kokulum, sönecek bir gün bu karanlýk yaðmalar!" iyi uykular çocuk, iyi uykular!...
//kocaman vadiler büyüttü yüreðimde ululaþan sözlerinde, o çocuk...// vicdan soluyorum ellerinden kirli çocuðun... kaný kansýzlara hediye, oluk oluk! ki çalýnan büyüyemeyecekliðini anlamadan mirasýydý avuçlarýma býraktýðý son ak soluk!
baðrýma saplanan son nefesin çocuk, soðuk, kýrgýn, acý, boðuk!
"unutma kerpiç kokulum, sönecek bir gün bu karanlýk yaðmalar!" iyi uykular çocuk, iyi uykular!...
yer gök, dahi arþ-ý âlâ ölümünle alev, ölümünle har! ben göklere sýðamayaným be çocuk... sen topraða, sen dünyaya, sen mezara çocuk, sen yerlere dar!