Baþlangýçta, sakin, serbest, Ama tedirgin Bir Konca gibisin; Yer, gök, dünya ve üstünde insanlar Sense yavrucuðum, umutlar yükleneceksin Yüreðin yavrucuðum, saf ve temiz niyetlerin Ömrünce öyle yaþasýn, öyle kalsýn. Ne yazýk ki olacaklardan bihabersin!... Genellikle çocuk yaþlarýnda Vurulursun yaban taþlarýna, yetmez Her gün yeni bir kötülük öðretirler sana Yetmez! çaldýrýp çarptýrýrlar, Sonra da, “suç sendedir” der, utanmazlar.
Parmak kadar çocuklara suç iþletir de Kirletirler çocuk masumiyertini acýmasýz utanmazlar!... Kodeslere atar, kovuklarda saklarlar Yetmez...sonrada zincirlere vurur vicdansýzlar.
Zincirler çocuklarýn sanki oyuncaðý, Ýyi deðil, güzel deðil, ama yinede oynarlar onlarla Yalnýzlýðýn, karanlýðýn içinde oyalanýrlar Oyuncak bekleyen, þeker bekleyen, çocuklar!... Soðuk zincirlerle zorunlu arkadaþ olurlar.
Sevgili çocuðum, ne diyeyim: Zincirler bari gücün olsun Belki deðil, mutlak acý duyuyorsun, Öyleyse sakýn unutma soðukluðunu Zincirlerin! Gün ola, harman ola yavrucuðum, Birde bakarsýn sonunda zincirler de çürümüþ, Ama dayan, sakýn sen çürüme dayan.... Sonunda görürsün þangýr þungur dökülen Zincirler eðemenlerden önce insafa gelmiþ.
Seni bilemiþ, öyle bilemiþ ki zincirler! Hanya’yý, Konya’yý, anlamýþsýn... Ýnsan olmayanlara karþýn, Sen insan; hem de tam insan olmuþ, Seni zincire vuranlarý tanýmýþsýn... En önemlisi de ne çocuklarýn, ne de baþkalarýnýn Zincire vurulmamasý gerektiðini öðrenmþsin.
KEMAL POLAT Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.