Siyah saçýn ortasýna kýzýl bir gül takarsýn
Kâkülünün arasýndan çapkýn çapkýn bakarsýn...
Ýnce belden bükülürsün, iþve ile salýnýr,
Dökülürsün yüreklere yangýn yangýn yakarsýn.
Siyah saçlar, ak omuzlar üzerine saçýlýr,
Her kývrýlýþ, kadehlerden yudum yudum içilir.
Oynadýkça utanç gider; açýldýkça açýlýr.
Gözlerimden yüreðime ateþ gibi akarsýn.
Sen coþtukça coþar sazlar, sanki salon yýkýlýr,
Baygýn gözler, hepsi senin vücuduna takýlýr,
Titredikçe beyaz gerdan, hep iþtahla bakýlýr,
Sen aldýrmaz, kývrýlýrsýn, keklik gibi sekersin.
Raks ederken, gönüllerde çaðlayan bir pýnarsýn,
Loþ ýþýðýn ortasýnda yýldýz yýldýz yanarsýn.
Tattýrmazsýn gerçi ama, ne nimetler sunarsýn,
Aç gözlerin sofrasýna kýrýntýlar dökersin.
Çiftetelli baþlayýnca birden nasýl coþarsýn,
Gözün görmez tüm dünyayý, utanmayý aþarsýn.
Yerde öyle kývranýrsýn, sanki aþký yaþarsýn,
Vücudunu yýlan gibi kývýrýrsýn, bükersin.
Her kývrýlýþ iþve dolu, her dönüþte zerâfet,
Dön güzelim, dönsün dünya, dönsün balar,, sarhoþ et,
Bir kaçamak iþmar ile, gönlümü de bir hoþ et
Benim sarhoþ düþlerime ne günahlar ekersin...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.