“..Karným aðrýyor !..” dedi kadýn. Kapýdan girip.. Eczacý haným ” Anlat ” der gibi baktý .. Eliyle oðuþturuyordu karnýný; “..Na iþte þurasý ” diyerek.. Þiþkin karný, erkek traþý saçlarýyla.. Soluk benzi ve Hastalýktan herhal kuyudan çýkýyor gibiydi sesi.. Çýrak bir hap uzattý, ” Doktora gitmen gerek ” diyordu eczacý haným.. ” Böyle rastgele kullanmasan..” diye iâve etti.. Kim gidecek doktora ? Nasýl gidecek ki ? Üst,-baþ periþan.. Solgun,sarý bir buluz.. Gri ni,Sar mý belirsiz bir etek, altýnda..
” Doktora gitmelisin ” diye tekrarlýyordu eczacý haným.. Hapý aldý ve çýktý kadýn.. Kimi,kimsesi yok.. Belli.. Sosyal devlet ti koruyaný.. (!) Ama yoksuldu O… Yoksulun sahibi deðildi ki Devlet !.. Hele de þu garibin… Bin yýllar yaþasýn Devlet,Devletimiz.. Ama.. Sen.. Sen Garib’im, ölürsen öl !.. Canýn saðolsun..(!) “Bööööyyyük devlettir..” devletimiz.. —–Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-2007-07
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET CEMALETTİN BAYHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.