İLKBAHAR,KOCA YAZ GEÇTİ… ( AKROSTİŞ )

Ýlkbahar’ým,Yaz’ým geçti..Bu Sonbahar’ým,son demim !…
Limandan sessiz,sedasýz ayrýlýyor,yorgun gemim …
Kýþ’ý göremem belki de..Elvedalar Dost’um sana !..
Belki bu son Þiirimdir..Lütfen dualar et bana…

ALLAH,yarattýðý Kul’u ” .Baþýboþ býrakýr sanma !..”
Hepsini görür-gözetir,bu hususta tasalanma…
Ayet’iyle,kullarýna açýk-seçik anlatýyor;
Rahmet kapýsýný ba’zý kullarýna kapatýyor !..

Kendi ameliyle gider,hesabýný verir kiþi;
Orda sorulur insana iþlediði herbir iþ’i…
Cennet’in ve Cehennem’in anahtarý kendindedir;
ALLAH’ýna yakýn olmak,kul’un kendi elindedir…

YARATAN’dan uzaklaþýp,Þeytan’a hizmer ederiz !..
” ALLAH büyük..Nasýl olsa O bizi affeder.. ” deriz..
Zina,gýybet,dedikodu !..Çeþitli günah iþleriz;
Gasp,tecavüz ve hýrsýzlýk.!.Bir de Yetim hakký yeriz !..

Elimiz haramdan çýkmaz..YARATAN’dan af bekleriz…
Çalar-çýrpar,fukaranýn haklarýný tüketiriz !..
Türlü günahýn üstüne,Selavatlar getiririz.. (!)
ÝSLÂMÎ tüm kurallarý görmemezlikten geliriz !..

Sordular mý..ÝSLÂM’ý da herkesden çok biz biliriz. (!)
Olmadýk halt karýþtýrýr,bir de þefaat bekleriz;
Namuslara dil uzatýr,evlilikleri yýkarýz !..
Bilmediðimiz konuda,herþeye bir kulp takarýz…

Atýp-tutar,hava basar,yaðar,gürler ve eseriz !..
Hayýrlý iþin ucundan tutmasýný istemeyiz..
Akrabayla,arkadaþla geçinmesini bilmeyiz,
Riyakârlýk,sahtekarlýk,ketenpere’yi severiz !..

Irz,namus mes’elesinde,kimseye söz ettirmeyiz…
“.Namussuz !,þerefsiz !.” diye neçok hakaret ederiz !…
Sýrf,o’ndan güçlüyüz diye,güçsüz olaný döveriz !…
” O….u evlâdý !..” deyip, küfürler edip,söveriz !..

Nerden geldiðine bakmaz,ne bulursak alýr-yeriz,
Daha da çok versin diye,üstelik tenbih ederiz…
Elemeði,göznuru’na,hürmet etmeyi bilmeyiz…
Muhakkak bir kusur bulur,karþýlýðýný vermeyiz…

Ýþimizi yapanlara ücretini tam vermeyiz;
( Daha teri kurumadan.) ödemeyi de bilmeyiz…
Ýlle birini kazýklar, ” Kerizi aldatdým !.” deriz !..
Raký,þarap içmeyeni küçümser, alay ederiz..

Biri,yeni birþey alsa ,deriz ” Aldanmýþsýn..Keriz !..”
Evcil olan erkeklere, ” Hadi leenn, kýlýbýk !..” deriz..
Lüp-lüp yeyip-yutarýz da,fakirleri düþünmeyiz;
Kadýn yüksek sesle gülse ” Bu da Malýn gözü !..” deriz !..

Ýsmini sormak yerine,” Dayý..! ” diye sesleniriz..
Dayýmýzla dalga eçer,üstelik alayederiz…
Edep,hayâ þöyle dursun,cadde üstünde iþeriz !..
Kadýna,kýzlara karþý ya belâyýz ya da þeriz !..

Ikýnarak-sýkýnarak,ondan-bundan borç isteriz,
” Þahidin var mý ?.” diyerek,vermeyip,inkâr ederiz !..
Is’ab ile birisinden emanet birþey isteriz, (*)
Geri istediklerinde,” Nezaman vermiþdin ?..” deriz !..

Öðünerek,saða-sola,kendimizden bahsederiz;
Rakibi altetmek için,gýyabýnda kötüleriz !..
Elden-ayaktan düþünce herkesten yardým bekleriz…
Muhtaç durumda kalýnca,onu-bunu etekleriz…

Eâlemin karýsýna,kýzlarýna söz ederiz,
Muhabbet’le,boþ sözleri ayýrd etmeyi bilmeyiz..
Elâlemi çekiþtirir,kendimizi hiç görmeyiz..
Laklaka yapmak yerine,güzel sözler söylemeyiz…

Va’deder de,sözümüzü tutmasýný düþünmeyiz..
Erkekliðe ( B..s…….z ), kadýnýmýzý döveriz !!..
” Daha mý konuþuyon leeeeyn.!.” deyip,diþini sökeriz !..
Aðlar-sýzlar,yalvaryakar,herkesden birþey bekleriz…

Dul’a,Öksüze,Yetim’e fakire yardým etmeyiz..
Ordu üstümüze gelse,NUH der,Peygamber demeyiz..
Sýkýþtýk mý ” Hadi canýýým.! Nezaman demiþtim ?..” deriz..
Türkiye’yi,Kurtuluþ’u,geçmiþimizi bilmeyiz…

Uhrevî âlem denince,kimseye lâf söyletmeyiz,
Memleket mes’elesinde ” Neme lâzýýýýým..” der,geçeriz…
Ekâbirden geçiniriz,kocaman lâflar söyleriz..
Leþ kargalarý misali, miras için bekleþiriz !..

Validemiz öldüðünde,mirasçýlar birleþiriz..
Elveda DOSTUM elveda !..Dosttan hep DOSTLUK bekleriz…
DOST’u kaybetmeden Dost’un kýymetini de bilmeyiz..
ALLAH’dan CANDOST için hep saðlýk,esenlik dileriz…

——-Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-29.11.2007
*) Is’ab /Zorlama,sýkýþtýma.



Sosyal Medyada Paylaşın: