KELEBEK ve BEYAZ GÜL…

Yaratýlýþýmda,keþke güzel Kelebek olsaydým..
Beyaz GÜL’ümün dalýna,dikenlerine konsaydým.
Sevdiðimi söyleseydim..Konuþmayan dillerimle;
Kýsacýk ömrüm tükenip,O’nun dalýnda ölseydim !..

–Sihirli bir deðnek olup,þöyle dokunuverseydim,
–Yarým asýr ötesinden,esip yanýna gelseydim..
–Birgün bir Seher vaktinde,üfül-üfül,yellerimle;
–Doyasýya,ölesiye öpüp,koklayýp,sevseydim…

ARÞ’i tutsaydý feryadým !.AÞK’ la yanýp, kül olsaydým !..
MAHÞER’e dek,Beyaz Gonce GÜL’ün yanýnda kalsaydým…
Boðabilseydim kendimi Gözyaþlmdan sellerimle !..
Köklerine hayat veren,suyu,topraðý olsaydým…

–Yüreðimi ferahlatan Beyaz Güller takýþýndýr..
–Beni baþtan çýkaransa o þahane bakýþýndýr !..
–Senin sayende yaþadým,umutsuz hayallerimle;
–Ruhumu alt-üst edense,apansýzýn kaçýþýndýr !..

Solar diye koklamaða kýyamadýðým Çiçeksin..
Baþka Çiçek koklamadým..Benin için,birsin-teksin..
Saçýna Güller takayým,gel de kendi ellerimle;
KADER beni unutmuþken,hayata döndüren sensin !..

—–Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-05.06.2055


Sosyal Medyada Paylaşın: