Hiç bilmediðim bir þehir gibi
Iþýltýlý gülücükler saçan
Kaybolmayý göze alýp adým attýðým
Adým attýkça yolu bulamadýðým
Çýkmaz sokaklar var þehirde
Sana çýkmayacak yollar var ne kadar gitsem de
Karanlýk sokaklar gibiyim kimsenin geçmek istemediði
Sevgiden korkar olmuþ insanlar
Sevilince gidenler hani
Bana da olmuyor deðil korkuyorum sevilmekten
Elim ayaðýma dolaþýyor ne yapacaðýmý kestiremiyorum
Sevmeyi istiyor insan sevilmeyi deðil
Mazoþistliði seviyor ruhumuz
Ne yapalým yani
Öyle bir ruhsuzluk hali ki
Tüm beden yitirmiþ hisleri
Ýzliyorsun öyle uzaktan sakin
Saçma sapan kahkahalar atýyorsun durduk yere
Ýnsanlar insanlar anlamýyorlar bir gülüþün ne kadar acý verdiðini
Sokak çocuðu gibiyim þu günlerde sadece izliyorlar bir de acýyorlar
Üstüm baþým daðýnýk elim yüzüm kirli bakmak gelmiyor içimden kendime
Hatta kimseye aðýrlýk oluyorlar üstüme
Benimle ilgilendiðini sanan
Yanýmda hiç olmayan
Birde yalnýzlýðýma yalnýzlýk katanlar
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.