“Ne fýrtýnalar dindi içimizde,
Ne yangýnlar söndü yüreðimizde”
Söz vermiþtim kendime
Sonsuza dek seveceðime diye
Oysa ne hiç bir þeyi paylaþabildim
Ne içimde aðlayan sesi susturabildim
Ve kuþ olup uçsam dedim
Vursam kendimi daðlara taþlara
Yansam, yok olsam sonsuzlukta
Savrulsam kül olup rüzgârlarla
Ýsterdim ki her þeyim sen ol
Böyle bedbaht olur muydum
Tutsam dallarýndan,sarýlsan ellerime
Üstüme devrilen daðlardan
Böyle yorulur muydum
Oysa yeni filizlenmiþ bir çiçek gibi
Tarifsiz bir sevgiydi bendeki
Geri dönüþü mümkün olmayan
Her an, bir þeyler koparken içimden
Belki de bunun içindir þimdi
Aklýmýn firar etmesi bedenimden
Korkuyorum zamanýn kýsalýðýndan
Korkuyorum yüreðimdeki kuþun
Telaþa kapýlýp havalanmasýndan
Ve korkar oldum duygularýmda
Sevgi imzalý yaralar açýlmasýndan
Sevmedim, sevemem demiyorum ama
Gel gör ki; hangi dala tutunsam zarar
Ne yöne dönsem ziyan
Hatice AK/23.04.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.