akþam treniyle gelecekti,
bekliyorum, hâlâ ses seda yok
Sincan’dan geçecekti, gecikti
yoksa, yoksa baþýna bir kaza mý geldi
ah saman kaðýdý kokulu mektuplarý
damaðýmda kirli bir sigaranýn tadý
beklemek yoksa günahlarýmýn azabý mý
güveli hissiyatýmýndan dökülen bir ses
oysa aðlayarak soymadým hiçbir umudu
nasýl da býrakýrým þimdi aðustos çiçeklerimi
gelecek, biliyorum, söz vermiþti
kýþ sonrasý bahar gelirdi
neresinden, neresinden kanatlanmýþtý kelebekler
gözlerini biliyordum, þimendiferin buðulu ýslýðý gibi
bir sürü güvercin azat olurdu avuçlarýndan
gül koynunda en kibarýndan bir saç uzanýrdý
gökyüzü altýnda esaslý kederler giyinip
mayhoþ sesiyle maviliklere seslenirdi
öyle tanýyacaktým ben onu yýllar sonrasý
bir de yüreðimin yarýsý, ayaküstü hasret duasý
akþam treniyle gelecekti,
öyle söyledim ahbaplara, dostlara
hadi yine iyisin, gözün aydýn deyip gülenler
þimdi gözyaþlarýmla mý beni göreceklerdi
kuþlar uçarlar yine, âdetleridir
ben aðzýndan öpecektim harpten kalma garda
bir yanda çan sesi, bir yanda akþam ezaný
mutaber edilmeyesi bir hayal miydi yoksa bunlar
karanlýk da daha iyi seçiliyor hýçkýrýklarým
dokundukça mayalanan hüzne kaç yavuz merhem sürmüþtüm
ben dememiþtim, anlatmamýþtým kendimi
birden önüme çýkmýþ yakýþýklý sesiyle keder
gelmeyecek, ne beklersin kirli penceren önünde
bir þarkýydý umudun, öyle mýrýldanmýþtýn hayatý
gelip geçiyordu vagonlar hoyrat sesinde
kýrýlasý bardak, sýcak nefes, binbir akort bozmuþ eski ses
nasýl da ahenkle dans ediyordu gölgemle
seçilemiyordum karanlýðýn içinde, iþte bu benim diye
o demiþti geleceðim diye
ýslak çarþambalar yapýþacaktý tenimize
hatta üçüncü pulman on sekiz numara
hayal miydi bunlarýn hepsi, uyduruyor muydum yoksa
Ay sakýz gibi hüzün býrakýrken göðün laciverdinden
biz ayný nefeste çiðnemeyecek miydik çileyi
yok caným, yok geç kaldý tren
her zamanki gibi tehirli
birazdan gelecek, göreceðim
birlikte giyineceðiz sabaha
ve ayýrmayacak hiçbir tren ýslýðý bizi