Bahar Kurşunu

’’Sevinin, övünün çocuklar
bugün Yirmi Üç Nisan
hep neþeyle doluyor insan..’’

Ýki yüzlü bayramlarýnýzdan önceydi
Küçücüktüm,
çocuktum,
umuttum...


Uður getirsin diye yoksulluðumuza
Uður fýsýldadý Babam kulaðýma
Onüç kurþun düþtü payýma
Babam da yýðýldý yanýma..

Namert bir avcý vurmadan önceydi
Acýkmýþtý, dönseydi yiyecekti makarnasýný
parça parça topladýlar Ceylan’ý..

Kýrýp kolunu eline vermeden önceydi
Ýnsanlar yüreklerini kapattý, Cüneyt dövülürken
Çevirmediler gözlerini pembe dizilerden.
Kaný donan sadece kuþlardý...

Pozantý’da mahpus damlarý yoktu
Soðuk ve izbe kuytularda
öðrendi çocuklar, zulmün aksanýný..


Sibel henüz anadilinin pis ve kötü olduðunu
bilmiyordu.
Tükürerek kendi dilini,
gördü ve hissetti yokluðunu..

Öðrendi çocuklar faþizmi yaþayarak
Roboskilerle,roket mermisiyle tanýþarak.
Ya da kýrýlýrken kollarý, okulda, sokakta, mahpusta
Öðrendiler, azalarak..


Ýki yüzlü yirmi üç Nisan’larda
ýrzýna geçilirken çocuklarýn, büyükler sustu
Bazý çocuklar makamlarda konuþtu
Bazý çocuklar kýzýlcýk þerbeti yerine kan kustu...


Karanlýkta kalýrken çocuklar,
ýþýl ýþýldý kentin caddeleri, vitrinleri.
Suratlarýna yedikleri tokattan tanýdýlar faþizmi
Sýrtlarýna binen postaldan ya da kafalarýna inen cop’tan
öðrendiler ötekileþmeyi..
Oysa
Bir avuç gülüþleri, çalýnmadan önceydi,
maviliklere yürüyen düþleri..

Þimdi hepimize kutlu olsun
ikiyüz/lü/yirmiüçnisan......


hkarasahin

Sosyal Medyada Paylaşın: