henüz bir adýn yoktu
sen annenin karnýný tekmelerken
ben “bebeðim bebeðim” derdim
elini yüzünü kaþýný gözünü merak içinde..
seni ilk kucaðýma aldýðýmda
ilk hissettiðimde nefesini
parmaðýmý ilk sýkýca kavrayýþýný
hiç unutmadým
sana çok ihtiyacým var diyordu gözlerin
“sakýn beni býrakma” tutuþuydu ellerin
adýný aþk koyduk
A
S
L
I"
M
aþk koyduk adýný..
bebeðim,ilk göz aðrým,gözümün nuru
seninle büyüdüm,seninle güldüm
seninle hastalandým
seninle iyileþtim
ilk gözaðrýmsýn, derim ya hep
hayatý senden öðrendim
bildiklerimi sana anlatýrken
babamýn “baba olunca anlarsýn” sözünü
seninle anladým
sen benim en gülen yüzümdün
sen benim en kanatsýz meleðim
sen benim en güzel eylülüm
en derin gülüþüm..
bahçemizdeki güller düþerdi gülüþüne
kokun sevgi, rengin cankýrmýzýydý
gözlerin Deniz
sesin Bahar
büyüdün, büyüdük birlikte
en büyük sevincim
en mavi hüznümdü gözlerin
çünkü sen benimdin,
hiç büyümeyen bebeðim..
biliyorum yine yutkunacaðým
yine dilim tutulacak, konuþamayacaðým
þimdiden söylüyorum
sevgidir insaný mutlandýran,
sevgidir, unutma..
býrakýyorum sanma ellerini
seni sana emanet ediyorum
bir de sevdiðin adama
mutlu ol bebeðim
mutlu ol daima..
“dünyayý güzellik kurtaracak, bir insaný sevmekle baþlayacak herþey..”
hasaN karaþahiN